Kartki o Nelly Sachs
Nelly Sachs (1891-1970)
niemiecka poetka pochodzenia żydowskiego, urodzona w Berlinie, od 1940 r., dzięki znajomości z Selmą Lagerlöf, przebywała na emigracji w Szwecji. Ocalona i na resztę życia – zraniona. W 1966 r. – razem z Samuelem Josefem Agnonem – została uhonorowana literacką Nagrodą Nobla. „Gdybym nie mogła pisać, nie przeżyłabym – twierdziła. – Śmierć była moją mistrzynią. Jak mogłabym zajmować się czymś innym, metafory są moimi ranami. Trzeba wiedzieć o tym, aby zrozumieć moją twórczość”.
Na tom „Kartki o Nelly Sachs” składa się jedenaście esejów napisanych przez badaczy i krytyków pochylających się nad wierszami poetki. To pierwsza w Polsce próba scalenia tej poezji. Pierwsza próba prezentacji twórczości Nelly Sachs rodzimym czytelnikom.
SPIS TREŚCI
Joanna Roszak, Wstęp. Magnetyczne punkty w poezji Nelly Sachs
Piotr Matywiecki, Symbol i oddech. Interpretacja wiersza Nelly Sachs Łabędź (Der Schwan) w tłumaczeniu Ryszarda Krynickiego
Izolda Kiec, Któż wie, gdzie jeszcze mieszka ostatnie żywe tchnienie? O pamięci dotyku (rzeczy)
Katarzyna Kuczyńska-Koschany, Chasydzi tańczą (Chassidim tanzen) Nelly Sachs – wiersz/taniec, ciemne rozświetlenie
Katarzyna Bojarska, Lebensrückblick, czyli życie z „za-sobą”
Bartłomiej Krupa, Fiołek, stary dąb i Zagłada. Wy, widzowie (Ihr Zuschauenden) Nelly Sachs
Monika Tokarzewska, Motyw patriarchy Jakuba w poezji Nelly Sachs
Joanna Maleszyńska, Ptasie wiersze Nelly Sachs
Tomasz Praszczałek, „Czuję energię światła, która pozwala kamieniowi przełamać się w muzykę”. Muzyczne obrazy i symbole w poezji Nelly Sachs
Joanna Roszak, A kto dziewczyna? Ja nie wiem. Poezja Nelly Sachs i pamięć kamieni
Jerzy Borowczyk, „Kiedy kamień był jeszcze miękki”. O kilku wierszach Nelly Sachs
Joanna Roszak, Refreny uchodźcze w poezji Nelly Sachs